Göstergeler
Manevi olan her şeyden bu şiddette uzak kalmışlık, kayda değer bir şeyler yazamayarak popüler olanın peşinden gitme korkusu, senelerdir beni düzenli aralıklarla yazmaktan alıkoyuyor. Kitap yazmak bana göre gerçek bir mucize. Diz üstü çağda diz üstü edebiyatın ötesine geçememe endişesi yüzünden belki de hiçbir zaman bir roman yazmayacağım. Korkum insanlığa bir şey anlatmaya çalışırken, “çoğunluğa” hizmet edecek bir şey üretmekten. Yazılarıma ulaşan azınlığın o kadar az olmasını istiyorum ki. Ancak bu şekilde inanabilirim bir gün düzgün bir şeyler yazabileceğime. Öyle bir şey olmalı ki bu, bin yıl sonrasından birinin omzuna parmağımla dokunup ona kalbinin yerini gösterebilmeliyim. Bu kadar güncellikten uzak olmak ne mümkün.. Tüketmek yerine üreten toplum olma modasına uyarak, ürettikleriyle insanları tüketen yazarlardan biri olmak düşüncesiyle dehşet duyuyorum. İnsanların sorunlarından kaçıp eğlenebileceği bir şeyler yazmak. Yapılabilecek daha büyük bir kötülük var mı? Sorunlardan kaçır...