Yaşam Barışı
Güçlü olmanın kurtarıcı cazibesinin yanı sıra, en güçlü olmanın bitmek bilmeyen ağırlığı kabul etmemiz gereken bir gerçek. Büyüklerimiz, büyük olduklarını koşulsuz kabul ettiğimiz çocukluk dönemlerimizde bizleri eğer mümkünse sınıfta ilk üçe girmeye teşvik etmekte diretti. İlk üçe girebilmek şüphesiz başarı belirtisiydi ama sonu olmayan bir tehlike de doğurmuyor değildi: asla bitmeyecek olan birinci sıraya yerleşme mücadelesi. Ve ilk üçe girdiğimiz takdirde yaşamamız belirlenmiş olan süreç barizdi. “Olabildiğince yükselmeye devam etmek, ilk sırayı kapmak ve orada kalmak.” Bu yorucu mücadelenin ise tam karşısındaki es geçilmiş sonsuz özgürlük birçok ebeveynce reddedildi ve ötelendi. Dördüncü, beşinci ya da on altıncı olup da mutlu olmak. İnandığın hayatı yaşamak, sınıftaki tüm derslerde en yüksek notları almak yerine en iyi olduğumuz derste elimizden gelecek en yüksek verimi almak. Eğitimini aldığımız süre boyunca ilgi alanlarımızla ilgili en üst düzeyde bilgiye ve deneyime sahip olmak...